فرقه جعفریه :
فرقه ای بودند که به امامت جعفربن علی الهادی علیه السلام اعتقاد داشته و با ندیدن فرزندی از امام یازدهم که جعفر را که از طرف امامیه ملقب به کذاب بود، پذیرفتند. اینان خود نظرات متفاوتی داشتند. این فرقه در چگونگی انتقال امامت از امام هادی، به جعفر برادر امام حسن عسکری علیه السلام دچار اختلاف شدند و به چهار فرقه منشعب شدند:
عده ای گفتند امام عسکری علیه السلام به شهادت رسید و پسری به جای نگذاشت تا امامت را عهده دار شود، بنابراین تنها برادرش جعفر امام خواهد بود. این فرقه همچون فطحیه صحت حدیثی که می گوید: امامت پس از امام حسن و امام حسین علیه السلام به دو برادر نمی رسد را پذیرفته بودند، ولی کاربرد آن را هنگامی می دانستند که امام حسن عسکری علیه السلام آشکارا پسری از خود به جای گذاشته باشد ، چون امام حسن عسکری علیه السلام بی آنکه آشکارا جانشینی معرفی کند از دنیا رفت، پس برادرش جعفر امام منصوص می باشد.
2. دومین فرقه وانمود می کردند که امام یازدهم خود «جعفر» را بر اساس اصل بداع به جانشینی معرفی کرده است. به این معنی که خداوند امامت را به امام حسن عسکری علیه السلام سپرده بود؛ ولی پس از آن این حقیقت را روشن کرد که امامت نباید به نسل امام حسن عسکری علیه السلام برسد.
رهبر این گروه یکی از کلامیون کوفی ، معروف به «علی بن طحی» یا«طلحی فزاز» بود. که مردم را به جانبداری از امامت جعفر تحریص می کرد.
3. عده ای نیز معتقد شدند که امامت جعفر از جانب پدرش تعیین شده بود و امامت امام حسن عسکری علیه السلام را فاقد اعتبار دانسته اند این فرقه در زمان حیات امام حسن عسکری علیه السلام وجود داشته اند و بعد از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام اقتدار بیشتری پیدا کردند «علی بن احمد بشار» رهبر این فرقه بود.
4. گروه چهارم ، معروف به نفیسیه معتقد بودند امام دهم علیه السلام پسر بزرگش محمد را وصی خود تعیین کرده است. چون محمد درزمان حیات پدر درگذشت، با دستور پدر جعفر جانشین علم سری، سلاح های مورد نیاز جامعه و وصایت به غلام جوان و مورد اعتماد خویش ، به نام نفیس سپرد و به او سفارش کرد که آنان را پس از مرگ پدر به جعفر بدهد، جعفر خود مدعی شد که امامت از جانب برادرش به او رسیده است.
(گرفته شده از منبع ذیل ) :
(زندگانی نواب خاص امام زمان علیه السلام علی غفارزاده، ص 81..)
(مجله انتظار، ش 10، ص 179)
موضوع مطلب : 
