|
د نیا ی مجازی درباره وبلاگ  آخرین مطالب پیوندها
آمار وبلاگ
 یادداشت ثابت - سه شنبه 92 آبان 22 :: 4:51 عصر :: نویسنده : عارفی
نقلی هم ا ز حضرت زینب (س) د ر مو رد شب عا شورا : مجلّله زینب میفر ما ید : چون شب دهم محرم فرا رسید ا ز خیمه ای خود بیرون آ مد م تا به برا د رم حسین (ع) و یا را ن او سربز نم ، خیمه ای برا د رم ازسا ییر خیمه ها جد ا برپا شده بود ، و د ید م که برا د رم د روسط خیمه نشسته مشغول منا جا ت با پرورد گاروتلا وت قرآن است . د رد ل گفتم آیا درچنین شبی با ید برا د رم د رخیمه تنها با شد ؟! بخد ا سوگند که نزد برا د ران وپسرعموها ی خو د رفته و آ نا ن را به این جهت نکوهش خوا هم کرد . لذ ا به خیمه ای برا د رم عبا س رفتم ، امّا وقتی به نزد یک خیمه ای ا و رسید م شنید م که از د رون خیمه ای او صد ای همهمه می آ ید ،د رپشت خیمه ایستا د م وبه د رون خیمه نگا ه ا ند اختم د ید م که برا د ران و بر ا د ر زاد گا ن وپسر عمو ها یم د ور هم حلقه زد ه و برا د رم عبا س د رمیا ن آ نها روی د و کند ه ای زا نو هم چون شیری برسرشکا ر خود نشسته است وبرا ی آ نها خطبه ای ایرا د کرد که جز ا ز برا د رم حسین ما نند آ ن را نشید م ، این خطبه مشتمل بر حمد خد ا وثنا ی خد ا و د رود بر پیا مبر و آ ل اوبود ود رپا یا ن خطبه ای خود گفت : برا د را ن ، برا د ر زا ده گا ن ، وپسر عمو ها ی من فرد ا چه خو ا هید کرد ؟ گفتند اختیا رما تو ا ست و آ نچه تو بگویی سر پیچی نخوا هیم کرد . عبا س گفت اینها (یعنی ا صحا ب ) ازخا ند ان ما نیستند پس چو ن فرد ا شد شما او لین کسا نی با شید که به مید ان جنگ می روید . ما پیشا پیش آ ن ها (یعنی اصحا ب) بسوی مرگ خوا هیم رفت تا مرد م نگویند اصحا ب خود را پیشا پیش به کشتن دادند ، بنی ها شم برخا سته شمشیر کشید ند وشمشیرها ی خود را د ربرا برصورت برا د رم عبا س بلند کرد ند و گفتند ما برآ نچه رأ ی تو است خوا هیم ما ند . زینب کبری فرما ید چون بسیا ری تعد ا د و اراد ه ای محکم و ابرا ز شجا عت آ نا ن را دید م خوشحا ل شد م و دلم آ را م گرفت ا مّا بُغض را ه گلویم را بست ، خوا ستم نزد برا د رم حسین رفته واین خبر را به ا و برسا نم د ربین راه ازخیمه ای حبیب ابن مظا هر نیز همهمه ای شنید م ، وپشت خیمه ای ا و ایستا د م وبه د رون خیمه نگا هی انداختم د ید م اصحا ب نیز ما نند بنی ها شم د وریک د یگر حلقه زد ه و حبیب ابن مظا هر د رمیان آنان است وحبیب میگفت : ای یا ران من خد ا شما را رحمت کند روشن و آ شکا را بگویید برای چه دراین سر زمین آ مد ه اید ؟ گفتند برا ی یا ری رسا ند ن به فرزند غریب فا طمه آ مد ه ایم ، حبیب گفت : برا ی چه همسرا ن خود را طلا ق د ا ده اید ؟ گفتند برای همین منظور، حبیب گفت پس هنگامی که آ فتا ب طلوع کرد چه خوا هید کرد ؟ گفتند هر چه تو بگویی ، حبیب گفت چو ن صبح شد ا ولین کسا نی که به مید ا ن مبا رزه خوا هند رفت شما هستید ، ما پیشا پیش آ نا ن (یعنی بنی ها شم ) به مید ا ن جنگ خو ا هیم رفت و تا خون د ررگهای ما جریا ن د ارد هیچ یکی از بنی ها شم را د رخون طپید ه نخوا هیم د ید تا مرد م نگو یند سرورا ن خود را جلو فرستا د ند و از ایثا ر جا ن د ررا ه آنان بُخل ورزید ند . اصحا ب نیز شمشیرها ی خود را د ر برا بر چهره حبیب گرفته فریا د زد ند که ما با تو بر سر یک پیما ن هستیم . زینب کبری فرما ید من از ثبا ت قد م آ نا ن خوشحا ل شد م امّا با ز بُغض راه گلویم را گرفت و از نزد آ نا ن با چشم اشک آ لود بر گشتم که نا گا ه برا د رم را در برا برخود دید م و از د ید ا رش قلبم تسکین یا فته تبسّمی کرد م ، فرمود خوا هرجا ن ، عرضه داشتم لبیک ، برا د رم فرمود ا زهنگا می که ازمد ینه بیرون آ مد ه ایم تورا متبسّم ند ید ه ا م بگوچه چیزچهره ات را متبسم کرد ه است ؟ عرض کرد م برا د رم من امشب ا زبنی ها شم و اصحا ب چنین چیزی مشا هد ه کرد م ، فرمود خوا هرم بد ان که این افرا د ا ز عا لم ذ ر یا را ن من بود ه اند و جد م رسول خد ا وعد ه ای این اصحا ب را به من د ا د ه است ، حا ل می خوا هی ثبا ت قد م آ نا ن را بی بینی ؟ گفتم آ ری ، فرمود درپشت خیمه با یست » من د رپشت خیمه ایستا د م ، برا د رم فریا د برآ ورد : این اخوا نی وبنو اعما می برا د ران وپسر عمو های من کجا هستند ، د ید م بنی ها شم و د رپیشا پیش برا د رم عبا س لبیک گویا ن به نزد وی آ مد ند عرض کرد ند چه فرما یشی د ارید ؟ فرمود می خوا هم با شما تجد ید عهد کنم )) د ید م که اولا د حسین ، اولاد حسن ، اولاد علی ، اولاد جعفرواولاد عقیل آ مد ند وحضرت به آ نا ن دستور نشستن د اد و نشستن ، سپس فر یا د زد که این حبیب ابن مظاهر، این زهیر این نا فع بن هلال این الاصحا ب دید م که اصحا ب وپیشا پیش آ نها حبیب ابن مظا هرجلو آ مد ه وگفتند لبیک ، آ نها شمشیر بدست آ مد ه بو د ند برا د رم آ نها را نیزامر به نشستن کرد و نشستن ، سپس خطبه ای بلیغی ایراد کرد و فرمود یا اصحا بی........ ای ا صحا ب من بد انید که این قو م هد فی جز کشتن من وهر که با من با شند ند ارند و من نگر انم که شما بخا طرمن کشته شو ید من بیعت خو د را ازشما برداشتم هرکد ا م ا زشما که ما یل به رفتن است از سیا هی این شب استفا د ه کرد ه برو د . دراین هنگام بنی ها شم برخا سته و هرکد ا م د ر ا برا ز وفا د اری خو سخنا نی گفتند ، اصحا ب نیز بر خا ستند وهر کد ا م حرف ها ی ما نند سخنا ن بنی ها شم بیا ن د اشتند . چو ن حسین(ع) خوبی کرد ار و پا ید ا ری آ نا ن را د ید فرمود اگر شما چنین هستید پس سر بر دار ید وجا یگا ه خود را د ربهشت مشا هد ه کنید » د ر این هنگا م پرد ه از مقا بل چشما ن آ نها کنا ر رفت و خا نه ها ی خود را در بهشت وحور قصور آ نها را دید ند ، آ نا ن حورالعین ها را مید ید ند که خطا ب به آ نها میگفتند بسوی ما بشتابید که ما سخت مشتا ق د ید ار تا ن هستیم . سپس همه ای آ نها بر خاسته وشمشیر ها ی خود را کشید ه عرضه د اشتند یا ابا عبد ا لله ا جا زه بد ه تا همین الان به لشکر دشمن شبیخون بزنیم ، اما م به آنها فرمود : خد ا جزای خیر تا ن د هد و رحمت خود را شا مل حال تا ن کند بنشینید ، سپس فر مود : هرکد ا م ازشما زنی به همرا د ار د ا و را به قبیله ای بنی اسد بفرستد ، علی بن مظا هر برخا ست (شا ید برا در حبیب بود ه باشد ) عرض کرد برای چه سرور م ؟ فرمود چو ن زنا ن من پس ازقتل من اسیر می شو ند و می ترسم زنا ن شما نیز اسیر شو ند ، علی بن مظا هر به خیمه ای خود رفت همسر ا و به احتر ام وی از جا برخا ست وبه روی او تبسم کرد ، وی گفت تبسم را کنا ر بگذ ا ر، زنش گفت ای پسر مظا هر می شنید م که غر یب فا طمه برای شما خطبه می خوا ند و د ر آ خرخطبه صد ا ی همهمه بلند شد من نفهمید م آ ن حضرت چه فرمو د ؟ علی گفت ای زن ا ما م به گفت هرکس زنی همراه د ارد وی را نزد پسرعمو ها یش بفرستد چون فر پس ازکشته شد نم خا ند انم ا سیرمیگردند زن گفت حا ل تو چه میکنی ؟ گفت برخیز تا تو را به فرزند ان عمویت د ربنی اسد ملحق کنم ، زن برخا ست سر خو د را به ستون خیمه کو بید وگفت بخدا سو گند که د ربا ره ای من انصا ف را رعایت نکرد ی، آ یا خوشحا ل می شو ی که د خترا ن رسول خد ا به اسیری بر وند و من از اسا رت د ر امان با شم ؟ آ یا خوشنود میگرد ی که چا د ررا ازسر بکشند من خود را با چا د ر بپوشا نم ؟ آ یا این تورا شا د میکند که فر د ای قیا مت تو د رنزد پیا مبر روسفید با شی و من د رنزد فا طمه زهرا روسیا ه ؟ بخد ا سو گند شما با مر ا ن هم د رد ی میکنید و ما زنا ن نیز با زنا ن هم د رد ی خوا هیم نمود . علی بن مظا هر با چشم گریا ن نزد اما م حسین (ع) برگشت اما م فرمود چرا گریا نی ؟ عرضه د اشت سرورم د ختر بنی اسد جز به هم د رد ی شما رضا یت نمید هد اما م (ع) نیز گریست فرمود :جزیتم منا خیرا خد ا ازما به شما جزای خیر د هد . ( منبع ) (زینب کبری ازولا دت تا شهادت ترجمه زینب کبری من المهد الی اللحد ایت ا لله سید محمد کاظم قزوینی ص137 نقل ازمعا لی السبطین) موضوع مطلب : |
||
 |
