شب عا شورا درظاهر تاریک بود امّا دربا طن ازروز روشن تر،وشب معراج بود سیر ی دا شت : امام حسین(ع) به اصحا بش فر مود اکنون بد انید که فردا من وشما کشته میشویم ، واین مرد م اگرشما را میکشند به خاطر من است شما مطلوب اینها نیستید مطلوب اینها من هستم ، اکنون بر خیزد تا ریکی شب پرد ه اند اخته من بیعت خود م را از شما بر داشتم بهرطرف که میخوا هید بروید (بلاد الله الواسعه) زمین خدا پهن و وسیع است من می مانم با سرنوشت خود م مأ موریتی دارم با ید انجا م دهم وبه پا یان برسا نم ، اصحاب به نوبت بر خواستند ، قا مت رشید و زیبا ی برادرش ابوالفضل العباس برخواست عرض کرد کجا برویم ؟ د یگری برخواست ، دیگری برخواست عرض کردند یا ابا عبد الله اگر زند گی جا وید در دنیا برای ما میسربود وبه سبب بود ن با تو این زند گی جا وید ازدست ما میرفت بازبا تو میماندیم وکشته میشدیم وآن زند گی جا وید را رها میکرد یم ولی مید انیم زند گی دنیا با زیچه است . پسری برخا ست وآن پسرا ما م حسن مجتبی بود عرض کرد عموجا ن من هم کشته میشوم؟ حضرت فرمود : مرگ را چگونه مینگری ودر باره ای مرگ چگونه فکرمیکنی؟ عرض کرد (احلی من عسل) مرگ برایم ازعسل شیرین تر است واز آ ن استقبا ل میکنم حضرت فرمود بلی عمو جان تو کشته میشوی بجای خود که طفل شیر خوارم هم کشته میشود ، عرض کرد عموجان لشکرد رخیمه میریزند علی اصغر را در گهواره شهید میکنند؟ فر مود نه عزیز من تا یک قطره خون در رگهای من حرکت کند نمی گذ ارم لشکر قد م به سرا پرد ه ای من گذ ارد ، درمید ان در آ غوشم شهید میکنند . اما م حسین(ع) دربا ره ای اصحا ب خود فرمود که من با وفا تر از اصحا ب خود ند ید م .
اما م حسین(ع) برای جنگ نیا مده بود ، او برای طلب دنیا نیا مد ه بو د ، سید الشهدا به نظر دشمنا نش یک گنا داشت و آ ن این بود که منا فع عمو می مسلمان هارا نفر وخت ، بزرگان امّت همگی نصیحت میکردند که یا ابی عبد الله گوشه گیری کن وبطرف عراق مرو ، یا بیعت کن ، یا فعلاً سا کت باش تا به اصطلاح آ ب از آ سیاب بیفتد ، لکن حضرت بسیار صریح وبا شجا عت فر مو د : وعلی الاسلام سلام اذ قد بلیت الا مّه برا ع مثل یزید » فا تحه اسلا م را با ید بخوا نیم ومجلس تر حیم با ید برای مسلمین بگذا ریم که راعی وزما مدار آن ها مثل یزید خود سر و با ده خوار و...... با شد . اگر اما م حسین(ع) حا ضر به سا زش میشد دنیا ی خوبی پید ا میکرد، امّا پنا بر خد ا !! اما م حسین و منفعت شخصی؟!!! معا ذالله حسین در آ غوش جد ش رسول خد ا بزرگ شده ود رکودکی لعا ب زبا ن جدّ ش را مکید ه است خونش از خون اوست گوشتش از گو شت اوست جد ش بمرد م حرّ یت داد ، مسا وا ت داد آ مد تا مرد م را به عد ل وا د ارد و حسین(ع) برای پیا ده کرد ن عد ا لت که ادا مه ای حرکت انبیاء بود رفت تا آن جای که با ید میرفت ، ولذ ا حا د ثه ای عا شو را فرا مو ش نشد نی است چون قیا م عاشورا بر محور عدا لت و عد الت خوا هی بود ، عد ل وعد الت هم مرز نمی شنا سد در هر زمان ومکا نی که طرفد اران عد الت وجود داشته با شد طرفد اران قیا م عا شورا وجود خوا هند داشت ، ونزدیک به هزار چهار صد سال از تا ریخش میگذ رد زمانی کمی نیست هر حا دثه ای ولو هر چه بزرگ با شد در کره ای زمان ذ وب وبد ست فرا موشی سپر د ه میشود لکن قیا م عاشورا هرسال یک بار در تما م کشور ها ی اسلا می وحتی غیر اسلا می تجلیل میشود و تشنگا ن عد ا لت بیشتر به ما هیت قیام عا شو را آ شنا می شو ند و عاشقانه تر ارج می نهند وبرا ی سا لا ر شهید ان اشک می ریز ند وبه دشمنا نش نفرین میفر ستند .( درود خدا برروان پاکت ای سا لار شهید ا ن)
موضوع مطلب : 
