با ز لیلی گیسوان را شانه زد / نیش بر مجنون به هر د ند انه ز د
ریخت مشکین موی مشکو را به د و ش / براز مجنون قرا رو صبر و هوش
با هزا ران غمزه طنا زی نمود / هرزما ن با زلف خود با زی نمود
آ تشی اند ر دل د یوانه بزد / شمع جا نش نا ربر پر وانه زد
عقل را ا ز ذ ات و ازاسم و صفا ت / هم زا فعا لش نمود ه محوو ما ت
زلف را بر رخ پر یشان سا خته / سلسله بر پا ی د ل ا ند اخته
د اشت مجنون دید ه ای لیلی شناس / د ر میا ن د ید ه ها بی التبا س
زین سبب گر د ید خوش مفتون ا و / ا زهمه ببرید و شد مجنون ا و
غیر عکس لیلی ا ند ر د ل ند ید / نقش لیلی د ید هر سو بنگر ید
د ید او چون کوه و صحرا بحرو بر / غیر لیلا یش نیا مد د ر نظر
زین سبب د ر عا شقی مشهو ر شد / بهرا و د یو انه و رنجور شد
بند بند ا وپُر ا ز لیلی بُد ی / هر کجا د رکوه یا صحرا شد ی
گرچه د ور ا ز صحبت د لد اربو د / لیک عشق لیلی او را یا ر بو د
جان لیلی را به جسم خو د بد ید / جان خود د ر جسم لیلی پر و رید
زین سبب چون خو رد لیلی نیشتر / خون او ا ز دست مجنو ن شد به د ر
مست لیلی بود و لیلی مست ا و / زین جهت شد د ست لیلی د ست ا و
عا شق و معشوق گشته متحد / د ر صفت ما نند ا حمد با احد
لی مع ا لله گفتن شمس و جو د / گرکنی ا د را ک از این را ه بو د
جای د ست حق بُد ا ر پا ی علی / خو د از این تنظیر گر د د منجلی
پر ا ز خو رشید کی گرد د جد ا / ا ز خد ا نبود جد ا د ست خد ا
بوی رحما ن گر شنید ی ا زیمن / مصطفی زین راه بود ای مؤ تمن
د راُ حد بشکست د ند ا ن رسول / شد ا و یس ا ند ریمن زا ر و ملو ل
حب احمد را خد ا گر حب خویش / خو د از این راه است کو خو ا ند ش به پیش
امر و نهی ا وست امر و نهی حق / لطف و قهر ا وست لطف و قهر حق .
(کتاب نقد جا وید ان ص 413 )
موضوع مطلب :